بسم الله الرحمن الرحیم
الهی، به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده!
الهی، راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر.
الهی، چگونه خاموش باشم آنگاه که دل در جوش و خروش است، و چگونه سخن گویم آنگاه که خرد مدهوش و بیهوش
است.
الهی، ما همه بیچاره ایم و تنها تو چاره ای،
الهی، از پای تا فرقم، در نور تو غرقم
الهی، چون تو حاضری چه جویم، و چون تو ناظری چه گویم.
الهی، چگونه گویم نشناختمت وقتی شناختمت، و چگونه گویم شناختمت وقتی نشناختمت.
« یا باسطَ الیَدَیْنِ بالرَحمه، خُذ بِیَدی » ؛ الهی، دست با ادب دراز است و پای بی ادب
الهی، بسیار آسان دعوی بندگی آورده اند و دم از ترک دنیا زده اند، تا دنیا بدیشان روی آورد، جز وی همه را
« ! ثَبِّت قلبی علی دینک » پشت پا زد ه اند. این بنده در معرض امتحان درنیامده شرمسار است، به حقِّ خودت
الهی، ناتوانم و در راهم و گردنه های سخت در پیش است و رهزن های بسیار در کمین و بار گران بر دوش.
« یا هادی، اهدنا الصراطَ المستقیم، صراطَ الّذین أنعمتَ علیهم غیرِ المغضوبِ علیهم ولاالضّالّین »
الهی نامه استاد حسن زاده آملی
نوشته شده توسط : کبوترحرم - تاریخ : چهارشنبه 92/4/26 ساعت 3:3 ع